Dertien jaar lang schaatste Jorrit Bergsma onder de vleugels van Jillert Anema, een samenwerking met hoogte- en dieptepunten. In die periode won de langeafstandsrijder drie olympische medailles, werd hij drie keer wereldkampioen op de 10 kilometer, en behaalde hij meerdere marathontitels. Het leek een match made in heaven.)
Toch scheidden eind 2022 de wegen tussen Bergsma en Zaanlander. Anema beweerde destijds dat Bergsma voor een hoger salaris had gekozen door te tekenen bij schaatsteam Jumbo (nu Essent), maar Bergsma ziet dat anders. “Dat is niet mijn insteek geweest. Het is gewoon zo gelopen. Na de Olympische Spelen was het goed om even afstand te nemen van Jillert. Het liep allemaal een beetje stroef, dus het was sowieso goed om een stap terug te doen.”
De twee jaar in het geel-zwart verliepen echter anders dan gehoopt voor Bergsma. Hij brak zijn sleutelbeen en werd twee keer ziek, vlak voor belangrijke toernooien. Bergsma zelf is van mening dat er veel meer in had gezeten. “Het knaagt wel dat het er in de winter niet uitkomt bij mezelf. Natuurlijk heeft het niet altijd meegezeten, maar ik merkte vooral vorig jaar al dat ik gewoon niet op mijn niveau presteerde. Ik heb wel gevoeld dat het er nog steeds in zit. Dat is en blijft gewoon het allerbelangrijkste.”)
“Maar het is niet allemaal slecht geweest”, vervolgt Bergsma. “Je bent in een andere omgeving waar ze een heel andere manier van training hebben en natuurlijk zitten er altijd goede dingen bij. Ik heb twee leuke jaren gehad bij Jumbo. Ook met de allrounders kon ik het heel goed vinden en met de begeleiding, dus daar heb ik helemaal geen slecht woord aan over. Maar het is vooral gezellig waar je goed presteert.”
Het was even wennen voor Bergsma om in een ander tenue te rijden, maar vooral de vorm van de trainingen was een aanpassing. “Ze hebben hier een andere kijk op het schaatsen. Na dertien jaar met Jillert gewerkt te hebben, is het interessant om te zien hoe anderen tegen trainingsmethoden aankijken. Bij Jumbo train je veel meer gezamenlijk, meerdere keren per dag. Bij Zaanlander had je juist wat meer vrijheid in hoe je je trainingen indeelde.”
Sterkste punt kwijt
)
Het constante trainen met anderen ging ten koste van Bergsma’s sterkste punt: zijn techniek. “Dat is wat ik eigenlijk het meest miste op het ijs. Bij Jumbo doe je heel veel gezamenlijk: inrijden, blokken, het grootste deel doe je samen. Maar ik ben iemand die met zijn eigen techniek bezig wil zijn en niet te vaak achter anderen aan wil rijden. Anders verlies ik mijn eigen sterke punt een beetje. Ik heb er weinig aan om de techniek van iemand anders over te nemen. Sommige mensen worden juist beter van veel samen rijden, maar ik ben iemand die zijn eigen slag moet voelen.”
