Kjeld Nuis wordt volgende maand 35 jaar, maar is nog lang niet afgeschreven. Vorig seizoen beleefde hij naar eigen zeggen ‘echt een bizar goed seizoen’ en ook nu voelt hij zich top. Net als vorig jaar, zegt hij: “Ik weet nog dat ik bij Bert Maalderink (NOS-verslaggever, red.) voor de camera stond een week voor het World Cup-kwalificatietoernooi en dat hij vroeg ‘Je hebt nu drie wedstrijden gereden, alle drie gewonnen, hoe gaat het?’ Super goed ging het. Diezelfde avond lag ik te rillen in mijn bed en kreeg ik griep. Super kut, daar doe je niks aan.”)
De rest van het seizoen was raar, vat hij in sneltreinvaart samen met gevoel voor humor: “Wel starten, niet starten, rust houden, NK dat mwah mwah gaat, wel een titel, dan het EK, weer een titel. Vervolgens ging ik gruwelijk hard op mijn bek in Salt Lake City, weliswaar na de finish. Toen moest ik geforceerd fit worden voor het WK afstanden en daar ging ik met zilver en brons naar huis. De troost was toen wel dat, ook al was ik helemaal fit geweest en ik had twee topraces gereden, had ik waarschijnlijk ook zilver en brons gepakt. Hooguit twee keer zilver.”
Het seizoen was niet voorbij na die klap, Nuis reed nog een kampioenschapsrecord 
op het NK sprint. Het was te danken aan zijn hoge basisniveau, de snelle wedstrijden en het trainen op hoogte. Deze zomer heeft hij ‘alles’ dan ook hetzelfde aangepakt: “Bijna identiek. Ik hoop dat ik voort kan borduren op wat ik de afgelopen jaren heb neergelegd. Maar aan de andere kant hebben we ook Tim en Jenning (Prins en De Boo, red.), echt niet normaal hoe goed die gasten zijn.”
Hoe dan ook, Team Reggeborgh maakte een enorme groeispurt door. Hoofdtrainer Gerard van Velde zei tijdens de teampresentatie ‘dat het lastig zal worden om dat unieke jaar te evenaren’. Hoe ziet Nuis ‘het jaar na’ de groeispurt? “Niet zo moeilijk. Ik denk dat Gerard zich een beetje indekt. Niet zoveel als die andere ploeg, haha.” Een kleine sneer naar Team Essent dat ‘een stip aan de horizon’ heeft gezet voor 2030. “Ja top, project Stel Je Doelen Uit. Ik vind dat als je een super goed jaar hebt gehad, dat je daar blij mee moet zijn. En door!”
“Je moet niet gaan zeggen dat je zomaar eens een slecht jaar kan krijgen”, sprak Nuis streng. “Jenning heeft in Quebec een week met 40 graden koorts in bed gelegen, dat heeft hem medailles gescheeld op de WK afstanden. Zo heeft iedereen zijn hordes gehad, dus díé dingen kunnen beter nu. Tim reed in Salt Lake City het snelste rondje ooit voor een Nederlander, dat is krankzinnig in je eerste jaar als prof. Zoiets heb ik in al die jaren nog nooitOndanks de moordende concurrentie, lijdt de sfeer er niet onder. Zeggen ze uiteraard zelf bij WC-Eend. Maar toch, ineens waren ze daar: Tim Prins en Jenning de Boo. “Zelf hadden ze ook niet verwacht dat ze het mij moeilijk zouden maken. We teasen elkaar hier en daar. Soms is het super frustrerend, maar het triggert mij ook juist. Als zij er niet waren geweest, had ik dat NK Sprint niet twee keer 1.7 laag gereden en 34 nog wat. Toen Thomas en Kai (Krol en Verbij, red.) stopten, dacht ik: chill, vingers in mijn neus, gaan we even lekker naar Milaan. Maar als ik niet doorwerk, dan pakken Jenning en Tim mijn plek.”
