In een artikel van het AD vertelt Zonneveld over zijn verwachtingen voor het WK, maar staat hij ook even stil bij de bijzondere ontwikkeling van het gravelfietsen. De wielerdiscipline is namelijk in een kort tijdsbestek enorm populair geworden. ‘Een jaar of vijf geleden was gravel nog een niche. Iets wat Amerikanen deden in the middle of nowhere. Maar de afgelopen jaren is de discipline volkomen geëxplodeerd. De gravelfietsen zijn niet aan de slepen, overal worden gravelkoersen georganiseerd, de toplaag van gravelprofs wordt steeds breder en steeds meer grote namen vinden hun weg naar de kampioenschappen’ duidt Zonneveld de gigantische groei van de sport.

Het enthousiasme voor het gravelen valt ook te zien aan de deelnemerslijst van het WK. ‘Dit WK wordt pas de derde in de geschiedenis, maar als je één blik werpt op de deelnemerslijsten, weet je genoeg. Wegrenners, veldrijders, mountainbikers: bij de mannen zijn het er bijna driehonderd, met onder hen favorieten zoals Mathieu van der Poel, Jasper Stuyven, Tiesj Benoot, Matej Mohoric en Tim Merlier. Bij de vrouwen, die op zaterdag rijden, is de startlijst zo mogelijk nog indrukwekkender: Lotte Kopecky krijgt concurrentie van Pauline Ferrand-Prevot, Blanka Vas, Ashleigh Moolman en een Nederlandse armada die wordt aangevoerd door Marianne Vos, Lorena Wiebes en Puck Pieterse’, somt Zonneveld een deelnemersveld op om als wielerliefhebber van te smullen.

Hoewel Zonneveld voor een keer ploegmaat van Van der Poel is, is er van een gezamenlijk tactiek geen sprake. Zo liet bondscoach en tevens zelf deelnemer Laurens ten Dam al weten. Zonneveld bevestigt dat. ‘Sowieso zijn de tactische afspraken binnen de Nederlandse selectie vrij summier. Niet achter elkaar aan rijden staat voorop. Verder zal het voor een groot deel ieder voor zich zijn – bij gravel is het veel meer man-tegen-man dan op de weg.’

Lees verder onder de foto.

Zonneveld: ‘Ik sta ergens halverwege het peloton’

Ook al hoopt Zonneveld natuurlijk niet dat Van der Poel onderweg pech tegenkomt, zou hij het stiekem misschien wel willen, vooral om er achter te komen wat hij zelf zou doen als hij in de buurt zou zijn. ‘Maar ergens in mijn achterhoofd vraag ik me toch af wat ik zou doen als ik halverwege de koers Van der Poel langs de kant zie staan met een lekke band. Ook al is er geen specifieke afspraak: het lijkt me eerlijk gezegd volkomen logisch dat ik mijn kans op een twintigste of dertigste plek opoffer om een favoriet in hetzelfde shirt weer op weg te helpen’, is Zonneveld zich goed bewust van de verhoudingen binnen de Nederlandse selectie.

Het belooft al met al een lastig verhaal te worden voor Zonneveld om ook maar iets voor de grote Van der Poel te betekenen. ‘Mijn eigen startpositie is niet bepaald om over naar huis te schrijven: ik sta ergens halverwege het peloton. Het wordt een hels karwei om de voorkant van het peloton te bereiken. Dat maakt het tamelijk lastig om nog een paar honderd meter op kop te rijden voor de enige en onbetwiste kopman van de Nederlandse ploeg. Niet dat Van der Poel dat nodig heeft, trouwens. Het zit er dik in dat ik hem de hele wedstrijd niet zie als hij geen pech krijgt.’ Maar na de koers mogelijk wel! ‘Ik zwaai wel naar hem als hij na afloop op het podium staat.’